Święta Tunika Chrystusa

Wyjątkowe wystawienie Chrystusowej Tuniki w Bazylice w ARGENTEUIL. Święta Tunika Chrystusa jest wystawiana tylko dwa razy w ciągu wieku, kolejna ekspozycja powinna mieć miejsce w 2034, ale biskup Pontoise zdecydował się przyspieszyć, głównie ze względu na rok miłosierdzia, ogłoszony przez Papieża Franciszka.

 "Teraz ta tunika jest konkretnym świadectwem miłosierdzia Chrystusa, umarł na krzyżu na odpuszczenie naszych grzechów", powiedział prałat Stanisław Lalannee, który stwierdził również: "Każdy jest zaproszony, aby przyjść i zobaczyć, niezależnie od religii, i czy w drodze wiary i ciekawości".

Od momentu gdy przeczytałam o wystawieniu w bazylice Saint–Denis Argenteuil tuniki, którą miał na sobie Chrystus od Wieczerzy Pańskiej do ukrzyżowania, pozostało tylko w ekspresowym tempie zaplanować wyjazd i w drogę.  Trzy godziny oczekiwania, Msza Święta i osobista modlitwa w bazylice przez relikwią,  9 kwietnia 2016 r. przeżyliśmy na czuwaniu i w skupieniu.

Tunika Chrystusa jest ubiorem, który miał na sobie Jezus w ostatnich godzinach Swego życia. Miał ja na Sobie w czasie Ostatniej Wieczerzy, w momencie ustanowienia sakramentu Eucharystii, w czasie agonii w Getsemani, w momencie aresztowania Go w Ogrodzie Oliwnym, przed Trybunałem Sanhedrynu, stojąc przed Piłatem i niosąc krzyż na Kalwarie.

Tunika nie była szyta, ale cala tkana od góry do dołu. Tunika w czasie drogi krzyżowej nasiąkniętą była krwią z ran Jezusa Chrystusa. Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie w kościele wschodnim traktowały te Tunikę jako największą relikwie pozostałą po Chrystusie i przechowywały ja przez wiele wieków.

Rok 33, Jerozolima, wzgórze Golgoty

« Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części.
Wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cala tkana od góry do dołu.
Mówili, wiec miedzy sobą: „Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć”. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili miedzy siebie szaty, a los rzucili o moja suknie. To właśnie uczynili żołnierze. »
Ewangelia według Świętego Jana, rozdział 19, werset 23 i 24

w Argenteuil od 1200 roku…

Na początku IX wieku, Tunika, według tradycji została ofiarowana przez cesarzowa Irenę z Konstantynopola cesarzowi Karolowi Wielkiemu – władcy zachodniego cesartstwa. On ja powierzył klasztorowi w Argenteuil, gdzie jego córka Teodrada była przeoryszą.

Święta Tunika w ciągu wieków historii była świadkiem różnych wydarzeń, ale nigdy nie opuściła Argenteuil. Oddawali jej cześć Hierarchowie Kościoła, władcy i lud.

Tunika zwinięta w relikwiarzu przechowywana jest w bazylice Saint-Denys w Argenteuil. Tradycyjnie pokazywana jest dwa razy w ciągu wieku, podczas uroczystych okazji. Dwa ostatnie wystawienia miały miejsce w 1934 i 1983 roku.



Obecność krwi z pleców i ramion

Tak mało znana relikwia, budzi ciągłe pytanie o jej autentyczność. Od XIX bardzo wielu naukowców bada ten problem. Wykazano, że materiał, farbowanie i sposób wykonania tkaniny odpowiadają praktyce w Syrii i Palestynie w pierwszych wiekach naszej ery. Badanie przeprowadzone między 1932 i 1934 również wykryło obecność krwi na plecach i ramionach, gdzie był niesiony krzyż przez Chrystusa na Kalwarię.

Warto zauważyć, że krew znajdująca się na tunice należy do tej samej grupy AB co na Całunie Turyńskim i Całunie Oviedo. Prawdopodobieństwo, że taki przypadek wydarzy się to jedna szansa na 8000.

«Le débat sur son authenticité est important, mais pas essentiel», assure Mgr Lalanne. «Sa vénération n'est pas de l'ordre du dogme, mais elle doit être avant tout un appui solide à notre foi dans un monde en perte de sens.»

Źródło tekstu: http://saintetunique.com/vos-temoignages/